-17% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: introligatorska, zabrudzona, porysowana Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Kartki: poplamione, pofalowane Rogi: zagięte Blok: pęknięty Inne: zamoczenia, adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T02966980 Rok wydania: 1987 Rodzaj okładki: Twarda 19,00 zł 15,82 zł -17% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: porysowana, ze śladami zgięć Brzegi stron: zakurzone TIN: T03160384 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 21,00 zł 17,48 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, ze śladami zgięć, porysowana, pożółkła, naderwana Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Kartki: pożółkłe, pojedyncze pobrudzone, rogi pojedynczych stron zagięte, Blok: pęknięty Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03159996 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 24,00 zł 18,87 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: porysowana, ze śladami zgięć, naderwana Brzegi stron: zakurzone Druk: z podkreśleniami markerem Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03160405 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 24,00 zł 18,87 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, wytarta, introligatorska, z naklejkami Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Druk: z podreśleniami ołówkiem Rogi: zagięte Kartki: pożółkłe, naderwane Blok: przekrzywiony Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T02969445 Rok wydania: 1987 Rodzaj okładki: Twarda 25,00 zł 19,66 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, wytarta, ze śladami zgięć Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Grzbiet: naderwany Rogi: zagięte, rozdwojone Blok: przekrzywiony, pęknięty Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03157585 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: porysowana, zabrudzona, ze śladami zgięć Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne, zapiski Rogi: zagięte TIN: T03157587 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć, wytarta Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Blok: pęknięty Grzbiet: naderwany Rogi: zagięte Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03157586 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, zabrudzona, porysowana, naderwana na krawędziach, ze śladami zgięć, wyblakła Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Rogi: zagięte, uszkodzone, rozdwojone Grzbiet: zabrudzony Kartki: pożółkłe Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03160369 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, porysowana, zabrudzona Brzegi stron: zakurzone Rogi: zagięte, rozdwojone TIN: T03160688 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, porysowana, ze śladami zgięć, wyblakła Brzegi stron: zakurzone, pożółkłe, zabrudzone Rogi: zagięte, rozdwojone Inne: zapiski, kilka rogów stron zagiętych TIN: T03111028 Rok wydania: 1996 Rodzaj okładki: Miękka 26,00 zł 20,44 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, wytarta, naderwana na krawędziach Brzegi stron: zakurzone, pożółkłe Kartki: pożółkłe Rogi: zagięte TIN: T02947697 Rok wydania: 1987 Rodzaj okładki: Miękka 28,00 zł 22,02 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: porysowana, ze śladami zgięć Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Rogi: zagięte TIN: T03311922 Rok wydania: 1998 Rodzaj okładki: Miękka 30,00 zł 23,59 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Rogi: zagięte, uszkodzone, rozdwojone Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne, zapiski Grzbiet: naderwany TIN: T02785573 Rok wydania: 1998 Rodzaj okładki: Miękka 30,00 zł 23,59 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, mocno porysowana, zabrudzona, naderwana, odklejająca się od bloku, ze śladami zgięć, naderwana na krawędziach, z naklejkami, mocno zagięta, boki mocno wytarte, brak kawałka oprawy Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Rogi: zagięte, rozdwojone, uszkodzone Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne Grzbiet: naderwany, zabrudzony Kartki: pożółkłe, naderwane, poplamione, zagiete, kilka rogów stron troche zagiętych, zamoczone Druk: z podreśleniami ołówkiem Blok: pęknięty TIN: T02605343 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 32,00 zł 25,16 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć, wyblakła, naderwana, pożółkła, naderwana na krawędziach Rogi: uszkodzone Kartki: pożółkłe, poplamione Grzbiet: zabrudzony, naderwany Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone Blok: pęknięty Inne: ślady kleju przy grzbiecie, adnotacje i pieczątki biblioteczne TIN: T03332672 Rok wydania: 1998 Rodzaj okładki: Miękka 35,00 zł 27,52 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, porysowana, pożółkła, naderwana, ze śladami zgięć, naderwana na krawędziach, z naklejkami, odklejająca się od bloku, mocno zagięta, boki wytarte Brzegi stron: zakurzone, pożółkłe, zabrudzone Rogi: zagięte, rozdwojone Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne Grzbiet: naderwany, zabrudzony Kartki: pożółkłe, poplamione, kilka kartek zagiętych, kilka rogów stron troche zagiętych, ślady długopisem, na ostatniej stronie naklejka, ślady zamoczenia Blok: pęknięty Druk: z podreśleniami ołówkiem TIN: T02605342 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 38,00 zł 29,88 zł -21% Uwagi: Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne, dodatkowa foliowa obwoluta, zapiski Obwoluta/Oprawa: naderwana, zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć, wytarta, z naklejkami, naderwana na krawędziach Brzegi strony: zakurzone, zabrudzone Kartki: pożółkłe Rogi: zagięte TIN: T02122689 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 39,00 zł 30,66 zł -21% Uwagi: Inne: dodatkowa foliowa obwoluta, adnotacje i pieczątki biblioteczne Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć, z naklejkami, naderwana na krawędziach Rogi: zagięte, rozdwojone Kartki: pożółkłe, poplamione, zagięta Brzegi strony: zakurzone, zabrudzone TIN: T02122688 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 39,00 zł 30,66 zł -21% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: wytarta, porysowana, ze śladami zgięć, mocno zagięta, naderwana, boki mocno wytarte Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Rogi: zagięte, rozdwojone, uszkodzone Inne: adnotacje i pieczątki biblioteczne, na ostatniej stronie naklejka, ślady zamoczenia, kilka rogów stron trochę zagiętych Grzbiet: naderwany Kartki: pożółkłe, pofalowane TIN: T02605341 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 45,00 zł 35,38 zł -21% Uwagi: Brzegi stron zakurzone, Oprawa wytarta, zabrudzona, zakurzona, mocno pogięta, na brzegach, grzbiecie i rogach naderwana, Rogi oprawy i stron zagięte, Strony trochę pożółkłe, Podkreślenia w tekście, ołówkiem TIN: T01963519 Rok wydania: 1995 Rodzaj okładki: Miękka 45,00 zł 35,38 zł -12% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: porysowana, naderwana na krawędziach Brzegi stron: zakurzone, pożółkłe Kartki: pożółkłe Rogi: zagięte TIN: T03163179 Rok wydania: 2003 Rodzaj okładki: Miękka 68,00 zł 59,76 zł -12% Uwagi: Obwoluta/Oprawa: zabrudzona, porysowana, ze śladami zgięć, wytarta Brzegi stron: zakurzone, zabrudzone, pożółkłe Kartki: pożółkłe Rogi: zagięte Inne: ślady kleju przy grzbiecie TIN: T03132998 Rok wydania: 2003 Rodzaj okładki: Miękka 68,00 zł 59,76 zł
Według Okonia zastosowanie praktycznych środków dydaktycznych urozmaica i wypełnia nauczanie11 (Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, 2003). Badania przeprowadzone przez Eunikę Baron-Polańczyk wskazują na to, iż nauczyciele chętnie stosują rozwiązania technologiczne, ponieważ usprawniają one wykonywaną pracę, charakteryzują
Autor: Czytelnik Portalu Pedagogika SpecjalnaOpublikowano: 8 marca 2015 roku. METODY NAUCZANIA WG WINCENTEGO OKONIA 1. DEFINICJA METODY KSZTAŁCENIA Wg Wincentego Okonia metoda kształcenia to „wypróbowany i systematycznie stosowany układ czynności nauczycieli i uczniów, realizowanych świadomie w celu spowodowania założonych zmian w osobowości uczniów”. 2. TYPOLOGIA METOD KSZTAŁCENIA WG W. OKONIA Metody asymilacji wiedzy – oparte głównie na aktywności poznawczej o charakterze reproduktywnym, Metody samodzielnego dochodzenia do wiedzy – zwane problemowymi, oparte na twórczej aktywności poznawczej, polegającej na rozwiązywaniu problemów, Metody waloryzacyjne – zwane też eksponującymi, o dominacji aktywności emocjonalno-artystycznej, Metody praktyczne – cechujące się przewagą aktywności praktyczno-technicznej, zmieniającej otoczenie lub stwarzającej nowe jego formy. METODY ASYMILACJI WIEDZY Ta grupa metod, zwanych też metodami podającymi, znajduje rozległe zastosowanie w szkole. Cała praca sprowadza się do doboru treści oraz sposobu jej przekazywania przy czym od charakteru treści i metody jej „podania” zależy asymilacja wiedzy przez ucznia i trwałość jej zapamiętania oraz stopień zmotywowania uczniów i stopnia upoglądowienia nauczania. Do metod zalicza się: pogadankę, dyskusję, wykład oraz pracę z książką. POGADANKA – rozmowa kierowana nauczyciela z uczniem. Nauczyciel zadając uczniom pytania z reguły zna odpowiedzi na wszystkie te pytania. Stawiane pytania powinny inspirować uczniów do wypowiedzi, powinna przypominać żywą, codzienną rozmowę. Ze względu na rolę dydaktyczną, jaką może spełniać ta metoda wyróżnia się następujące jej zastosowanie: Pogadanka wstępna – ma przygotować uczniów do pracy. Z jednej strony celem jej jest wytworzenie u uczniów stanu gotowości do poznania czegoś nowego. Z drugiej strony celem pogadanki jest zorganizowanie klasy do nowej pracy. Pogadanka przedstawiająca nowe wiadomości – ma postać rozmowy, w której chodzi o takie zaktywizowanie uczniów, aby nowe treści, przekazywane im przez nauczyciela zostały przez wszystkich zrozumiane. Pogadanka utrwalająca (powtórzeniowa) – polega na operowaniu materiałem przyswojonym uprzednio, lecz wymagającym konfrontacji ze sobą oraz zintegrowania w ramach jakichś większych całości. Myślenie polega tu na dochodzeniu do szerszych uogólnień. Pełni rolę kontroli i oceny. DYSKUSJA – wymiana zdań między nauczycielem a uczniami lub tylko między uczniami. Pozwala na wymianę poglądów na dany temat. Zdania te odbijają poglądy własne uczestników lub odwołują się do poglądów innych osób. Można wyróżnić kilka odmian dyskusji: dyskusja rozwijająca się w toku wspólnego rozwiązywania problemu przez klasę lub grupę dyskusja ukierunkowana na kształtowanie przekonań młodzieży dyskusja, której celem jest uzupełnienie własnej wiedzy przez uczniów, przed przystąpieniem do dyskusji. WYKŁAD – polega na bezpośrednim lub pośrednim przekazywaniu wiadomości jakiemuś audytorium. Aktywne uczestniczenie w wykładzie wymaga dużego wysiłku i znacznej dojrzałości umysłowej młodzieży. Od wykładowców wymaga się, aby opanowali sztukę wykładania, a więc – aby poza kompetencją merytoryczną, wiązali treść wykładu z życiem, dobierali trafne i interesujące przykłady, starannie się wysławiali. Logicznie budowali cały wykład i systematycznie przedstawiali jego treść. Wyróżnia się typy wykładu: wykład konwencjonalny – w którym treść jest bezpośrednio przekazywana przez nauczyciela w gotowej do zapamiętania postaci, wykład problemowy – jest ilustracją jakiegoś problemu naukowego albo praktycznego, wykład konwersatoryjny – polega na przelataniu fragmentów mówionych wykładu z wypowiedziami słuchaczy lub z wykonywaniem przez nich odpowiednich zadań teoretycznych lub praktycznych, OPIS – jest najprostszym sposobem zaznajamiania uczniów z nieznanymi im bliżej osobami, rzeczami, zjawiskami przyrody, krajobrazami geograficznymi, wydarzeniami historycznymi. Stosowany na wszystkich szczeblach edukacji szkolnej. Zaleca się go, gdy nie ma możliwości zastosowania odpowiedniego pokazu np. wydarzenia historycznego oraz wtedy gdy opisowi towarzyszy pokazywanie opisywanych przedmiotów lub ich ilustracji, modeli. OPOWIADANIE – polega na przedstawieniu jakiejś akcji – rzeczywistej lub fikcyjnej, która przebiega w określonym czasie. Temat opowiadania może odnosić się do biografii postaci historycznej lub różnych wydarzeń. Metoda ta służy zdobywaniu nowej wiedzy oraz przyczynia się do kształtowania umiejętności samodzielnego pisania (wypracowań). PRACA Z KSIĄŻKĄ – źródłem wiedzy dla uczniów może być też słowo drukowane. Przyswojenie tych metod opiera się przede wszystkim na opanowaniu sposobów posługiwania się książką oraz wykorzystywania środków masowych, np. czasopism ogólnych i specjalistycznych, radia, telewizji itp. Samodzielne posługiwanie się przez uczniów książką i czasopismem występuje we wszelkim nauczaniu. Można wymienić kilka najczęściej stosowanych sposobów tej pracy: uczenie się z podręcznika – to sposób stosowany przez ogół nauczycieli. U uczniów ważne jest przyzwyczajenie do wyodrębniania informacji najważniejszych sporządzenie notatek – jest korzystniejsze wtedy, gdy ma miejsce przy powtórnym czytaniu tekstu. Uczeń orientuje się co jest ważne , a więc godne zanotowania. posługiwanie się lekturą uzupełniającą – wymaga większej samodzielności ponieważ uczniowie dobierają źródła, które zawierają interesujące ich informację. METODY SAMODZIELNEGO DOCHODZENIA DO WIEDZY Metody te są oparte na aktywności uczniów podczas rozwiązywania problemów, sprzyjają wykrywaniu nowych wiadomości i stosowaniu ich w praktyce. Umożliwiają funkcjonowanie wiedzy biernej przekształcając ją w wiedzę czynną. Do tych metod zalicza się : klasyczną metodę problemową, metodę przypadków, metodę sytuacyjną, giełdę pomysłów, mikronauczanie, gry dydaktyczne. KLASYCZNA METODA PROBLEMOWA Deweyowska analiza problemu stała się podstawą klasycznej metody problemowej. W Polsce zmodyfikował ją B. Nawroczyński. Uwzględnia się w niej cztery istotne momenty. Obejmują one: wytwarzanie sytuacji problemowej, formułowanie problemów i pomysłów ich rozwiązywania weryfikację pomysłów rozwiązania, porządkowanie i stosowanie uzyskanych wyników w nowych zadaniach o charakterze praktycznym lub teoretycznym. Rozwiązaniu problemu sprzyja praca w grupach. Ważne jest aby nauczyciel potrafił zainteresować uczniów problemem. METODA PRZYPADKÓW – Polega na rozpatrzeniu przez niewielką grupę uczniów jakiegoś przypadku i rozwiązaniu jakichś trudności w celu wyjaśnienia tego przypadku. Po otrzymaniu opisu wraz z kilkoma pytaniami, na które trzeba odpowiedzieć, uczestnicy w ciągu kilku minut formułują pytania dotyczące tego przypadku, a nauczyciel udziela odpowiedzi na pytania. Samo rozwiązanie nie zawsze musi być pewne. Dość często dochodzi do przyjęcia kilku możliwych rozwiązań, wówczas jednak uczniowie mogą domagać się wyjaśnienia, jak rzeczywiście przedstawia się to rozwiązanie. METODA SYTUACYJNA – zbliżona do metody przypadków. Polega na wprowadzeniu uczniów w jakąś złożoną sytuację, za której takim lub innym rozwiązaniem przemawiają jakieś racje „za” i „przeciw”. Zadaniem uczniów jest zrozumieć tę sytuację oraz podjąć decyzję w sprawie jej rozwiązania, a następnie przewiedzieć skutki tej decyzji oraz innych ewentualnych decyzji. Uczniowie muszą wnikać w sytuację, które są dla nich nowe, nie nawiązujące do ich doświadczeń, a wymagające dojrzałego osądu. GIEŁDA POMYSŁÓW – „burza mózgów” – Polega na wytworzeniu sytuacji problemowej i zespołowym wytwarzaniu pomysłów rozwiązania jakiegoś zadania, przy czym chodzi w niej o to, aby zespół rozwiązujący to zadanie wynalazł jak najwięcej pomysłów nowych, niekiedy najbardziej zaskakujących, co stwarza atmosferę swobody i współzawodnictwa. Dopiero po zebraniu wszystkich pomysłów dokonuje się wartościowania – poddaje ocenie i wybiera najlepsze pomysły. MIKRONAUCZANIE – to metoda twórczego ucznie się złożonych czynności praktycznych, np. u kandydatów na nauczycieli. Stosuje się ją w małych, kilkuosobowych grupach, które najpierw obserwują odpowiednio wybrany fragment lekcji szkolnej, trwający 5-20 min., a następnie dokonują grupowej analizy i oceny tego fragmentu, aby z kolei jeden z członków grupy mógł przeprowadzić go z nowymi grupami uczniów, już w ulepszonej wersji. Celem tej metody jest szybkie i precyzyjne nauczanie złożonych czynności nauczycielskich. GRY DYDAKTYCZNE – metoda ma wiele odmian. Ich wspólną cechę stanowi obecność pierwiastka zabawy oraz konieczność stosowania się do przestrzegania dokładnie sprecyzowanych reguł. Należy ustalić punktację lub sposób nagradzania za wykonanie zadania Wszyscy uczestnicy gry mają równe szanse. METODY WALORYZACYJNE (eksponujące wartości) Metody te wyposażają uczniów w system wartości, który ułatwia cel życiowy oraz poznanie własne twórczości artystycznej. W metodach tych dominuje aktywność emocjonalna. Wpływają one na rozwój sfery emocjonalno-społecznej, rozwój światopoglądu, charakteru, systemu wartości moralnych, estetycznych. Nauczyciel eksponuje dzieła sztuki i wzbudza u uczniów emocje – przeżywają oni eksponowane wartości, oceniają dzieła sztuki i czyny ludzkie. METODY IMPRESYJNE – (łac. impressio – odczucie, przeżywanie). Sprowadzają się do organizowania uczestnictwa dzieci i młodzieży czy dorosłych w odpowiednio eksponowanych wartościach: społecznych, moralnych, estetycznych, naukowych. Metoda polega na wywołaniu takich czynności uczniów, jak: zdobywanie informacji o dziele eksponowanym i jego twórcy pełne skupienia uczestnictwo w toku ekspozycji dzieła stosowna forma aktywności własnej uczestników, wyrażająca główną ideę dzieła konfrontacja tej idei z zasadami postępowania uczestników i ewentualne wyprowadzenie wniosków praktycznych co do ich własnych postaw i własnego postępowania. METODY EKSPRESYJNE – (łac. ekspresja – wyrażanie własnych uczuć i emocji). Polegają na stwarzaniu sytuacji, w których uczestnicy sami wytwarzają lub odtwarzają dane wartości, wyrażając niejako siebie, a zarazem je przeżywając, np. czynny udział uczniów w przedstawieniu szkolnym w roli aktorów, scenografów, reżyserów itp. W tych i innych formach eksponowania wartości łatwiej niż w innych warunkach następuje utożsamianie się uczestników z wartościami zasługującymi na wybór lub odrzucenie wartości na to nie zasługujących. METODY PRAKTYCZNE Metody są oparte na aktywności praktycznej, technicznej. Uczeń wykorzystuje swoją wiedzę w działaniu praktycznym. Zmienia się, kształtuje swoja osobowość, swoje przekonania i postawy, swój stosunek do pracy, wytwarza w sobie potrzebę pozytywnego działania i doskonalenia swoich kompetencji przez całe życie. Do tych metod zalicza się: metody ćwiczebne, metody realizacji zadań wytwórczych. METODY ĆWICZEBNE – mają na celu usprawnienie uczniów do udziału w realnych zadaniach twórczych. Podstawę metody stanowi ćwiczenie, które jest wielokrotnym wykonywaniem jakiejś czynności dla nabycia wprawy i uzyskania coraz wyższej sprawności w działaniach umysłowych i praktycznych. Metody te mogą być stosowane kiedy dziecko poznało już jakieś ćwiczenie, ale chcemy je doskonalić np. za pomocą kart pracy. METODY REALIZACJI ZADAŃ WYTWÓRCZYCH – (wychowanie przez pracę) – mogą one polegać na kierowaniu zajęciami, w czasie których uczniowie wykonują prace użytkowe z drewna, szkła, metalu czy mas plastycznych itp. Prace przebiegają według pewnego toku. Podstawowe ogniwa toku to: uświadomienie sobie przez uczniów – często przy pomocy nauczyciela – celu, warunków i środków oraz efektu końcowego realizacji danego zadania. opracowanie modeli (rysunków) prac, które mają być wykonane oraz harmonogram czynności. przygotowanie materiałów i narzędzi – na podstawie odpowiednich informacji o nich. wykonywanie prac samokontrola i kontrola wykonywanych prac, ich indywidualna i ewentualnie zbiorowa ocena. BIBLIOGRAFIA W. Okoń, Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa, 1998 Autor: Patrycja Silniewicz Bookmark the permalink. Zbliżające się szkolenia online w naszej akredytowanej placówce doskonalenia nauczycieli: Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie. Rozumiem Dowiedz się więcej
A719. f8vgmk573t.pages.dev/238f8vgmk573t.pages.dev/205f8vgmk573t.pages.dev/111f8vgmk573t.pages.dev/177f8vgmk573t.pages.dev/375f8vgmk573t.pages.dev/152f8vgmk573t.pages.dev/195f8vgmk573t.pages.dev/116f8vgmk573t.pages.dev/34
okoń wprowadzenie do dydaktyki ogólnej
